Reisverslag rondreis op maat

Ingeborg & Caroline

Ingeborg & Caroline maakten een rondreis op maat.

Reisverslag over kronkelende, smalle wegen en links inhalen 

Hij glimde ons bij aankomst bij de autoverhuur al tegemoet, de grijze Ford Ka, waarin we in zes dagen Ierland gingen verkennen. Onze twee tassen pasten net in de achterbak. Na even alles geprobeerd te hebben, want links rijden vergt wat andere technieken dan rechts rijden, gingen we, moeder en dochter, op weg naar onze eerste B&B in Dublin. De TomTom werkte goed en het verkeer zat mee zodat we al snel bij onze B&B, Aghadoe House in Glasnevin verzeild raakte en daar als eerste daad voorbij reden. Maar niet getreurd. De ford Ka had ook een achteruit. We werden hartelijk ontvangen door de heer des huizes, die ons bij een kop thee meeteen vertelde hoe we het beste in de stad konden komen. De Ka bleef achter bij de b&b.

Dublin

We hadden maar een middag in Dublin en wilden alles uit ons verblijf halen. Na een stadstour van anderhalf uur, togen we naar het Trinity College om het werkelijke schitterende Book of Kells van rond 800 te bewonderen en de overweldigende bibliotheek. Een korte wandeling door de stad bracht ons onder meer in Templebar, waar de Ierse muziek ons tegemoet schalde. We wilden ons niet meteen in het ‘nachtleven’ storten, maar eerst nog even een kerk bekijken. Voordat we die bereikten, belandden we per ongeluk bij de Queen of Tarts, waar we ons tegoed deden aan hun appel- en bessengebak. Omdat de Christ Church Cathedral om ons onbekende redenen dicht was, togen we naar St Patricks Cathedral, waar we een kwartier voor sluitingstijd zo wat in ons eentje rondliepen. De bus bracht ons weer in de buurt van onze b&b en het Porterhouse voor onze eerste pubmaaltijd.

Wicklow Mountains

De volgende dag was het zo waar droog en reden we dwars door Dublin naar de Militaryroad die ons Wicklow Mountains in zo voeren. We keken vanuit onze Ford Ka letterlijk onze ogen uit. Wat een schoonheid, de kale bergen met vergezichten, de vele bloemen langs de kant van de weg en de natte voeten toen we even van het pad afdwaalden. De Ka snorde tevreden langs de smalle wegen, soms wat opgejaagd door mensen die het landschap misschien niet zo wisten te waarderen. In Glendalough verwisselden we onze gewone schoenen voor de wandelschoenen en klommen langs de waterval omhoog. De afwisseling en de uitzichten over meren en dalen van onze twee uur durende wandeling maakte die tot een feest en het was droog. De regen viel pas weer toen we, nadat we onze spullen in de b&b Bracken in Anamoe hadden neergezet _ waar we natuurlijk hartelijk ontvangen werden _ nog even een tochtje gingen maken. Verder voerde de Ka ons langs smalle weggetjes, hagen en weer die schitterende vergezichten naar de Meeting of waters. De tocht eindigde in de regen in een pub voor het eten.

Baltimore

Na een heerlijk Iers ontbijt, daar heb je de hele dag genoeg aan, besloten we via Kilkenny naar Baltimore te rijden. Het eerste deel voerde ons nog door Wicklow Mountains, het was dreigend en op de Wicklow Gap hing een dichte mist. Ik zag de spoken al ronddwalen. Maar weer dat schitterende kale landschap. Kilkenny was aardig, maar wij vonden het minder aantrekkelijk dan de reisgidsen doen geloven. Van Kilkenny naar Cork zoefden we met 120 over de snelweg. Ik haalde zelfs rechts in, de eerste keer was dat raar, maar dat wende snel. Onder Cork begon onze zwerftocht langs de plaatsjes aan de kust met hun kleurige huisjes en fraaie baaien tot we uiteindelijk bij onze B&B, Canal View, in Baltimore aankwamen. De mooiste B&B, maar met de meest zakelijke eigenares.

Killarney

De volgende dag namen we vanuit onze B&B een weg die ergens anders naar toe ging dan we wilden. Het was een heel smal weggetje dat omhoog ging en ons uit liet kijken op diepe groene valleien met koeien en hier en daar huizen. Dan weer reden we door dichte bossen om tot slot bij een meer aan te komen, dat verborgen lag tussen het groen. De weg werd iets breder en uiteindelijk kwamen we in Skibberbeen uit. Vandaar vervolgden we onze weg naar Glengariff. Hier besloten we niet de N71 te volgen, maar de doorsteek over het Bear Peninsula te nemen van Adrigole naar Lauragh. Dit bleek een smalle bergweg over een onbewoond stuk Ierland dat me nog het meest deed denken aan de weg naar Ganden vlak bij Lhasa in Tibet. De kronkelende weg met de kale bergen. Van de top met een christusbeeld hadden we een fantastisch uitzicht op beide baaien. De tocht duurde misschien iets langer maar was een lust voor het oog.

Toch bereikten we net na de middag Kenmare. Een druk vakantieplaatsje waar alle auto’s zich door de smalle winkelstraat wilden wringen. Gelukkig ging er net voor onze neus een weg, zodat we voor ons lunchadres konden parkeren. Na de broodjes stapten we weer onze Ka en togen welgemoed op weg naar Killarney. Wat zich daar voor onze ogen ontplooiden laat zich met geen pen beschrijven. Woeste kale bergen, groene weiden en misschien wel het mooiste uitzicht dat ik ooit gezien heb. Nee niet Lady’s view, maar net daarvoor, waar kale bergen en drie achter elkaar liggende meren zich voor je ontvouwen in een onwerkelijk landschap. We waren er stil van. Lady’s view is ook mooi, maar ontbeert de drie meren in één oogopslag. De weg blijft zich door een schitterend landschap kronkelen, met zo nu en dan zicht op de meren en dan weer door een dicht bosgebied. De waterval was aardig, maar kon niet tippen aan Muckross House. Lopend door het huis verwacht je elk moment dat de laatste bewoners in hun avondkleding uit een van de deuren komen. Helaas hadden we geen tijd meer voor een wandeling door het nationaal park.

Onze B&B, Mountain Dew, lag rustig maar toch dicht bij het dorp, zodat we ’s avonds wandelend naar een pub konden voor onze maaltijd, ons eerste glas Guinness en de onvermijdelijke Ierse muziek. De B&B had een fantastisch ontbijt met 17 soorten cereals, muesli, vers fruit en nog een Iers ontbijt toe. De laatste volle dag besteedden we aan de Ring of Kerry. Ook hier voerde onze Ka ons naar kale bergen, groen grazige weiden en heel veel verschillende bloemen, waaronder ‘wilde’ fuchsia’s. Omdat we graag met een bootje naar de Skellig eilanden wilden, reden we via Portmagee. Helaas gingen de boten om drie uur of waren al volgeboekt. Maar ons bezoek aan Portmagee bracht ons wel op de Ring of Skellig, een route langs de kust, kliffen en bergen over smalle, bochtige weggetjes en met weer zeer fraaie uitzichten. Onze Ka klom en daalde en wij genoten. Deze Ring eindigde wat ons betreft in Waterville, een dromerig plaatsje op de punt van het schiereiland. Na een bezoek aan een Keltische fort – op de weg er naar toe konden nog geen twee auto’s elkaar passeren -en nog een keer het prachtige uitzicht over de meren zetten we de Ka neer bij onze B&B. Een korte wandeling bracht ons bij een andere pub om te eten en naar muziek te luisteren.

De laatste dag regende het. De provinciale weg nar Cork was soms smal en zoals alle wegen die we in Ierland hebben gereden bochtig. Na een kort bezoek aan Cork leverden we de trouwe auto in bij de luchthaven en zat onze uitstekend georganiseerde Ierlandreis er helaas op. Maar we komen zeker terug.

Groet,

Ingeborg Schuitemaker & Caroline Recter

Op zoek naar een vakantie Ierland?

Wil jij ook zo’n mooie reiservaring? Maak direct je keuze uit ons aanbod van Ierland Vakanties.